Podczas gdy Polska z każdym rokiem pustynnieje i boryka się z coraz większą suszą hydrologiczną, widoczną zwłaszcza wiosną, to właśnie w lesie możemy od wielu już lat napotkać małe stawki, sadzawki, podpiętrzoną wodę w korytach małych rzek, zastawki na leśnych strumykach czy też rowach melioracyjnych. To efekt działań leśników, którzy zauważyli problem deficytu wody już blisko dwie dekady temu i postanowili przyczynić się do poprawy zasobów wodnych kraju wykorzystując głównie własne środki finansowe, pochodzące ze sprzedaży drewna.

Nadleśnictwo Lębork utworzyło zbiornik retencyjny o powierzchni 1,33 ha, który można podziwiać nieopodal Leśniczówki Leśnictwa Strzeszewo. Początkowo zbiornik powstał wzdłuż małego cieku. Bardzo szybko sytuację wykorzystała rodzina bobrów, która dzięki swoim działaniom stopniowo  powiększała możliwości retencyjne zbiornika. Na każdym kroku można zauważyć ślady bobrzego bytowania. Budują żeremie, kopią nory, transportują w wodzie kawałki drewna, ścinają małe i duże okoliczne drzewa, tworząc kaskady szczelnych tam. Dzięki sprzyjającym warunkom i wraz z upływem czasu widać, że bobrza rodzina ma się tu dobrze i zasiedla kolejne wolne tereny. Jednakże już po zakończeniu prac przez nadleśnictwo w najbliższej okolicy dało się zaobserwować „więcej życia”. Nie upłynęło dużo czasu i można było podziwiać z bliska łabędzie zaloty, obserwować budowę gniazda na starym podtopionym pniu oraz narodziny młodych ptaków. Na stałe zagościły tu kaczki krzyżówki, również gągoły, zaczęły przylatywać zimorodki, a na suchych kikutach drzew przysiadują kormorany, wypatrując ryb, które również pojawiły się w zbiorniku głównie dzięki pomocy kaczek. Wraz z końcem każdej wiosny słychać wesoły rechot żab zielonych i jeziorkowych. Często podziwiać można przebiegające z lasu do zbiornika spragnione jelenie, sarny, lisy i dziki.

Działania poczynione przez Nadleśnictwo Lębork z zasady nie naruszały walorów przyrodniczych w terenie, a w znacznym stopniu przyczyniły się do kształtowania i ochrony zasobów wodnych w wymiarze lokalnym. Efekty przyrodnicze możemy podziwiać nieprzerwanie od początku zakończenia budowy zbiornika, co potwierdza, że była to słuszna inwestycja wspomagająca przyrodę.

Poprzez gromadzenie i zatrzymywanie wody w środowisku przyczyniamy się do poprawy niekorzystnych zmian stosunków wodnych w ekosystemach leśnych, poprawy  uwilgotnienia i zwiększenia różnorodności siedlisk leśnych, łatwiejszego dostępu do wody dla zwierzyny leśnej, ptactwa i owadów. Jednym z efektów korzystnych działań związanych z programem małej retencji w lasach jest podniesienie już i tak niskich poziomów wód gruntowych, dzięki czemu następuje lepsze zaopatrzenie w wodę okolicznych drzewostanów, a co za tym idzie poprawa ich kondycji, zdrowotności i odporności na zagrożenia biotyczne (atak ze strony szkodliwych owadów np. korników).