Drogi Turysto!

Zapraszamy Cię na wędrówkę po jednym z najpiękniejszych  i niezadeptanych fragmentów polskiego wybrzeża – po Mierzei Sarbskiej, stanowiącej miniaturę położonego kilka kilometrów na zachód Słowińskiego Parku Narodowego.

Nadleśnictwo Lębork przygotowało szlak udostępniony dla ruchu pieszego i rowerowego, tak aby turysta mógł jeszcze bardziej zagłębić się w dziką naturę borów bażynowych i siedlisk nadmorskich na terenie rezerwatu przyrody Mierzeja Sarbska, będącego jednocześnie pod ochroną w ramach sieci Natura 2000 (Nadleśnictwo Lębork pragnie podkreślić, że ten cenny z punktu widzenia zachowania unikatowych siedlisk obszar mierzei nie jest udostępniony dla ruchu konnego).

Nowopowstały szlak turystyczny prowadzony jest wąskim pasem lądu położonym między brzegiem Bałtyku, a jeziorem Sarbsko.  Na trasie rozmieszczono ławeczki, na których można odpocząć podczas wędrówki i zapoznać się z ciekawymi informacjami zawartymi na tablicach edukacyjnych. Dla większego komfortu korzystania z trasy w miejscu mocno uwilgotnionym zamontowano drewnianą kładkę, aby w razie nadmiaru wody w lesie móc poruszać się bez przeszkód. Na szlaku utwardzono tylko część nawierzchni, pozostawiając resztę w niezmienionej postaci, tak aby zachować pierwotny, wydmowy charakter rezerwatu. W trakcie wędrówki wyznaczonymi ścieżkami możliwe jest zejście na plażę i powrót brzegiem morza. Szlak turystyczny powstał w ramach „Kompleksowego projektu ochrony gatunków i siedlisk przyrodniczych na obszarach zarządzanych przez PGL Lasy Państwowe", a Nadleśnictwo Lębork skorzystało z dofinansowania ze środków UE w ramach programu Infrastruktura i Środowisko.

Odpowiednie poprowadzenie ścieżki w uzgodnieniu z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Gdańsku zapewnia ochronę najcenniejszych siedlisk przyrodniczych, pozwalając jednocześnie zwiedzającym na obserwację zmieniającego się krajobrazu od zbiorowisk leśnych, jak nadmorski sosnowy las bażynowy czy ponad stuletnie nasadzenia kosówki, poprzez płaty siedlisk wilgotnych i bagiennych ze stanowiskami woskownicy europejskiej, aż  po wydmy i nadmorską plażę.

Przygotowaliśmy dla Państwa dwa warianty tras:

• trasa zielona (trasa trudna)- od Łeby prowadzi drogą leśną wzdłuż mierzei do kolejnego zejścia nad morze, skąd można wrócić plażą do Łeby (ok. 12  km) lub kierując się na południe dotrzeć do parkingu przed rezerwatem – miejscami trasa jest piaszczysta - (ok. 7,3  km) a następnie do miejscowości Ulinia- kolejne 2,2 km.
• trasa żółta- ok. 5 km,  poprowadzona drogą leśną do zejścia na plażę, a następnie w kierunku Łeby wzdłuż brzegu Bałtyku

Mierzeja Sarbska co najmniej do końca XIX wieku zdominowana była przez nieleśne zbiorowiska wydmowe. Wydmy miały tu prawdopodobnie charakter podobny, jak obecnie w pobliskim Słowińskim Parku Narodowym, a więc także wydmy ruchome. Na początku XX wieku podjęto działania zmierzające do stabilizacji i utrwalenia wydm poprzez ich zalesienie. Do tego celu wykorzystano między innymi sosnę kosodrzewinę - gatunek obcy geograficznie, jednak odporny na ekstremalne warunki panujące na wydmach. Nasadzenia te przetrwały do czasów współczesnych i stanowią znaczne powierzchnie około 100- letnich litych zarośli, składających się wyłącznie z kosówki.