Rezerwat przyrody „Mierzeja Sarbska" – miniatura Słowińskiego Parku Narodowego

Po przeciwległej stronie jeziora, na wąskim pasie lądu rozdzielającym Bałtyk od Jeziora Sarbsko znajduje się krajobrazowy rezerwat przyrody „Mierzeja Sarbska”.

Utworzony 8 grudnia 1976 roku rezerwat o powierzchni łącznej 546,95 ha, w tym na terenie Nadleśnictwa Lębork 508,97 ha, jest unikatowym w skali kraju, a zarazem jednym z najpiękniejszych fragmentów polskiego wybrzeża miejscem z bogactwem różnorodnych siedlisk i gatunków chronionych.

Od północy rezerwat graniczy z plażą, natomiast od południa z Jeziorem Sarbsko. Rezerwat „Mierzeja Sarbska" chroni wąski (do 1 km szerokości) pas dynamicznego kompleksu bezleśnych ekosystemów wydmowych. Najwyższe z wydm osiągają wysokość nieco ponad 24 m n.p.m..

Większą część rezerwatu, bo prawie 400 ha pokrywają zbiorowiska leśne, należące głównie do różnych postaci zespołu boru bażynowego. W zagłębieniach międzywydmowych wykształcają się mokre wrzosowiska wierzbowo- wrzoścowe, zbiorowiska mające w Polsce zanikające, nieliczne stanowiska. Walor tego terenu podnoszą zarośla z woskownicą europejską, prawnie chronionym gatunkiem atlantyckim, który w Polsce jest bardzo rzadki i zaliczony do zagrożonych.

            Flora rezerwatu wykazuje nieprzeciętne wartości przyrodnicze ze względu na wyjątkowo duże nagromadzenie gatunków rzadkich, ginących i zagrożonych w skali Pomorza, a nawet Polski. Obecnie w rezerwacie „Mierzeja Sarbska" występuje około 340 gatunków roślin naczyniowych, w tym 28 gatunków prawnie chronionych. Na szczególną uwagę zasługują: fiołek torfowy, przygiełka brunatna, wełnianeczka darniowa, rosiczka okrągłolistna, długolistna i pośrednia, turzyca bagienna, woskownica europejska oraz lnica wonna- gatunek o znaczeniu europejskim (fot. poniżej). 

Teren rezerwatu jest udostępniony dla zwiedzających wytyczonym szlakiem pieszym, którym można przejść zarówno przez całą mierzeję jak i zejść bezpośrednio na piaszczystą plażę Bałtyku.